Zelden zal er in de Nederlandse jazzscene een meer gepassioneerde jazzsolist hebben rond gelopen dan Theo Meurs. Theo speelde niet alleen jazz, hij was ook jazz, als muzikant en als mens. Theo’s spel ademde alle invloeden: van Armstrong tot Hubbard, van Chet tot Shaw. Iedereen die deze virtuoze bugellist en trompettist heeft meegemaakt weet dat hij op dat moment weer iets dichter bij de jazz was gekomen. Overal waar Theo speelde regeerde de improvisatie, de solo en de swing.
Theo was ook een groot voorbeeld voor vele jazzmuzikanten, vooral uit Noord-Holland. Getalenteerde jazzmusici als Frits Landesbergen, Jeroen Zijlstra, Bart Lust, Simon Rigter en Erik van der Weijden kwamen al op jonge leeftijd met hem in aanraking en werden door hem voor altijd in de armen van deze muziek gedreven. Tot vlak voor zijn dood was Theo nog een graag geziene gast op vele sessies in het land. Op zijn sterfdag werd dan ook een schijnbaar eeuwige sessie gehouden waar onder andere grootheden als Angelo Verploegen, Denise Jannah en John Engels aan meededen. Voor vele van hun is die dag een stukje authentieke jazz in Nederland doodgegaan.
Ook trompettist en dirigent Wouter Hakhoff is zijn hele muzikale leven beïnvloed door Theo, die eerst een voorbeeld was , later een collega en ten slotte een vriend. En door Hakhoff kwam Theo ook weer op nieuwe plekken, hij speelde mee op zijn orkestprojecten en bracht zijn jazzstijl richting de popmuziek. De bugel van Theo, een begrip onder de liefhebbers, vond na diens dood bij Wouter voor lange tijd een nieuwe bespeler. Door de werkzaamheden van Hakhoff, wiens muzikale carrière beweegt tussen vrije impro en old-skool hip-hop kwam de bugel nog op vele nieuwe plekken en opnames terecht; variërend van het orkest van Martin Fondse tot de live band van De Jeugd van Tegenwoordig, van opnames met Tim Knol tot de repetities van het Willem Breuker Kollektief. Hakhoff heeft het altijd een eer gevonden dat hij op de bugel van zijn vriend en voorbeeld mocht spelen en voelde altijd dat Theo meeblies. Ook na de dood van Theo Meurs bleef zijn jazz ziel dus doorleven en inspireren.
Daarom is Wouter Hakhoff ook gevraagd om dit eerbetoon te organiseren. En daar gaat hij een bijzonder moment van maken. In dit concert zal hij herinneringen ophalen aan Theo Meurs door verhalen en anekdotes te vertellen, platen te draaien uit Theo’s collectie en samen met een aantal bekende jazzvrienden verder te improviseren waar Theo is gestopt. Het gaat een jazzervaring worden zonder weerga, precies zoals Theo het gewild had. Een ode aan Theo is namelijk vooral een ode aan de jazz.
